Historia
Najstarszą wzmiankę dotyczącą Andrzejewa można znaleźć w inwentarzu dóbr biskupstwa płockiego z pierwszej połowy XIII wieku, w którym figuruje jako wieś Woronie. Dalsza historia osady, aż do drugiej połowy XV stulecia nie jest znana.
W 1527 roku biskup płocki Andrzej Krzycki postanowił lokować miasto Andrzejów we wsi Wronie. Po wielu staraniach 26 lutego 1528 roku na sejmie w Piotrkowie król Zygmunt Stary udzielił zezwolenia biskupowi Andrzejowi Krzyckiemu na lokalizację „we wsi Wronie zwanej, w Księstwie Mazowieckim położonej – miasta, które niech zwie się Andrzeiow”.
Lokacja miasta miała miejsce jednak dopiero w 1534 roku.
Okresem największego rozwoju Andrzejewa był początek lat sześćdziesiątych XVI stulecia.
Okresem największego rozwoju Andrzejewa był początek lat sześćdziesiątych XVI stulecia.
W roku 1869 w wyniku represji po Powstaniu Styczniowym Andrzejewo zostało pozbawione praw miejskich i stało się osadą miejską.
W czasie I wojny światowej, w 1915 roku, rosyjscy żołnierze uciekający przed Niemcami doszczętnie spalili osadę.
W dniach 12-13 września 1939 roku pomiędzy Andrzejewem, a Łętownicą rozegrała się krwawa bitwa zakończona rozbiciem przez Niemców 18. Dywizji Piechoty.
Na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow Andrzejewo znalazło się pod koniec września 1939 r. pod okupacją sowiecką. Po agresji Niemiec na ZSRR w 1941 r. znajdowało się do 1944 roku pod okupacją niemiecką.
Obecnie Andrzejewo pełni funkcję gminy, znajdują się tu: urząd gminy, poczta, kościół, ośrodek zdrowia, szkoły
Dowiedz się więcej na stronach: